श्रावण

श्रावण संपत आला की आमच्यासारख्यांना वेध लागतात ..श्रावण सुटण्याचे. माझ्या मुलांना तर श्रावण अाला हे बागुलबुवा आला सारखं वाटत असावं. गेली एक दोन वर्ष मी म्हणते श्रावण नाही पाळायचा पण मग वाटतं जाऊ दे एक महिना पाळू बाकी वर्षभर खातोच की नॉन व्हेज . मुलांना मासेमारी बंद , माशांचा विणीचा हंगाम , सण ही कारणं पुन्हा एकदा सांगते.मुलं पण उत्साहाने होकार भरतात. 4-8 दिवस ठिक वाटतं . तरी एकदा तर छोट्याने नागपंचमीलाच विचारलं – आला का संपत श्रावण ??
मग भाज्या रिपीट होतात कारण आवडीचा प्रश्न येतो . सगळ्यात कठीण रविवार . मटण, चिकन, मासे यांना पर्याय उभं करणं सर्वात कठीण काम . भाताचे विविध प्रकार , पावभाजी ,इडली, डोसे काहीही केलं तरी ‘त्याची’ सर कशाला येत नाही . कोळीण हाक मारते” अगं ये, केवरी कोलंबी हाय बग.. ये, सस्ती देते .. वाटा बग ..मोठा हाय .. लावते अजून.., ये…” तिथली नजर वळवून दुधी, पडवळ यांची खरेदी करताना किती त्रास होतो ते खाणाराच जाणे. बिचारी भाजीवाली , ती पण दया येऊन म्हणते” जाऊदे , काय करताव ताई, खा थोडे दिस भाजी. आला न्हवं संपत शरावण..”
तरी गोडधोड असतं म्हणून महिना पुढे सरकत राहतो . पंधरा दिवसांनी काउंटडाऊन सुरु होतो . कधी खायचं तो दिवस अगदी सुवर्णाक्षरात लिहायचा बाकी असतो. श्रावण संपून गणपती यायच्या आधी खाणारे काही असतात तर काही घरचा गणपती विसर्जन केल्यावर खाणारे . पण कधीच खायचं हा दिवस प्रत्येकाने पाहिला असतो. माझ्या मुलाने लहानपणी कालनिर्णय वर त्या दिवशी छोटं चित्र काढलं होतं माशाचं आणि वर कारण सांगितलं की चतुर्थी ला नाही का मोदक दाखवत इथे , तसं . खायला हवं नं त्यादिवशी …
एकदाचा तो दिवस उजाडतो . सगळ्यांना अगदी उत्साह येतो . नवरा पिशवी घेऊन बाजारात अगदी आनंदाने जातो . चार पाच मत्स्यप्रकार घरी अवतरतात. तळण्याचे, फोडणीला टाकण्याचे आवाज आणि वास आले की किचनमधे सगळ्यांच्या फेर्या वाढतात. झालं का चा धोशा सुरु होतो . शेवटी तो क्षण येतो आणि दशावतारातील पहिला अवतार जिभेवर राज्य करू लागतो. थोडावेळ हातातोंडाची लढाई होते . बोलणं पण सुचत नाही कुणाला आणि मग उरतात रिकाम्या ताटात काटे आणि भरलेली पोटे. मग येणारी दुपारची झोप काय वर्णावी.. खुद्द पु ल पण त्याला स्वर्गसुखाहून भारी म्हणतात . ..
मुलं म्हणतात पुढच्या वर्षी पण पाळू हं श्रावण .. मजा येते … माझ्या मिटू पाहणार्या डोळ्यासमोर पुन्हा सरता महिना चमकतो आणि बघू असं म्हणून मी निद्राधीन होते ..

पद्मश्री चित्रे